اثر تمرینات مقاومتی بر برخی فاکتورهای قلبی تنفسی در مردان مبتلا به دیابت نوع 2

زمینه و اهداف: فعالیت بدنی یکی از ارکان درمان دیابت می‌باشد. به همین منظور مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تمرینات قدرتی بر برخی شاخص‌های آنتروپومتریک و فاکتورهای قلبی تنفسی در مردان دیابتی نوع 2 صورت گرفت. مواد و روش‌ها: در این تحقیق نیمه‌تجربی از بیماران مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان گلستان اهواز 20 مرد دیابتی نوع 2 با میانگین سنی 4/3±0/46 سال و قند خون ناشتای 5/31±75/148 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، انتخاب و به صورت تصادفی به 2 گروه 10 نفره (تمرینات قدرتی و کنترل) تقسیم شدند. تمرینات ورزشی سه بار در هفته و به مدت هشت هفته انجام شد. در پیش و پس‌آزمون شاخص‌های آنتروپومتریک، VO2max، حجم‌های ریوی (FVC و FEV1) اندازه‌گیری شد. برای تحلیل تغییرات شاخص‌های اندازه‌گیری شده از روش آماری T-Test و سطح معنی‌داری 05/0>P استفاده شد. یافته‌ها: پس از دوره تمرین، کاهش معنی‌داری در میانگین نسبت دور کمر به دور لگن (021/0=P) و افزایش معنی‌داری در VO2max (031/0=P) در گروه تمرینات قدرتی مشاهده شد. همچنین تفاوت معنی‌داری در اختلاف مقادیر ایجاد شده در شاخص‌های درصدچربی بدن (048/0=P) و نسبت دورکمر به دورلگن (021/0=P) بین دو گروه مشاهده گردید. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این مطالعه، به نظر می‌رسد تمرینات قدرتی می‌تواند روش مؤثری در بهبود شاخص‌های آنتروپومتریک و VO2max در بیماران دیابتی نوع 2 باشد.